به گزارش سایت «سارین»، حسن یزدانی نیز در فینال این المپیک شکست خورد. او از رکورد بیشترین قهرمانی در المپیک عقب ماند و مانند توکیو با خاطره ای تلخ باقی ماند. اما این ضرر در شرایط عادی ثبت نشد.
قبلا نوشته بودیم که رقیب روس الاصل بلغارستان در صورت لزوم از دعوای ناجوانمردانه ابایی ندارد و کیست که نداند کتف یزدانی زخمی شده است… اما این شب و این باخت اتفاقات مهمی افتاد. باید در تاریخ نوشت شاید فردا دیر باشد!
- کم نبودند که می گفتند کشتی گیر که کتفش را جراحی کرده دیگر نمی تواند کشتی بگیرد. آیا ما بزرگتر از عبدالله محمد داریم؟ آیا علی رضا دبیر در سن 24 سالگی مجبور به وداع با 5 فینال متوالی المپیک جهانی نشد؟ می خواستند کامران قاسم پور به جای حسن یزدانی به المپیک برود و حالا هر چه می خواهند می گویند… حرف های غیرمنطقی جواب منطقی ندارد. تضمین مدال طلای قطعی کامران چیست و چرا باید از حسن یزدانی چشم پوشی کنیم؟ عبدالله محمد تنها دو بار در المپیک مونیخ و علیرضا دبیر در المپیک آتن کشتی گرفتند اما یزدانی به فینال راه یافت…
- یزدانی ثابت کرد که فقط نامش روی تشک برای پیروزی مقابل همه رقبا کافی است. او را به فینال جهانی المپیک ببرید. یزدانی در تمام این سال ها همه رقبای بین المللی را با یک دست شکست داد و مدال گرفت. به جای تشکر و خسته نشدن بهش توهین نکن… کی میدونی که نخواد با تمام وجودش به میدان بره؟ یزدانی فداکاری کرد و نام بزرگ خود را به خطر انداخت. او در بوداپست روی تشک رفت اما در تمرینات سنگین تا المپیک کتفش کمکی به او نکرد… بعد از هر جلسه تمرین ساعت ها آن را یخ می زد و از شدت درد خم نمی شد تا آسیب نبیند. دل هم تیمی هایش را به لرزه درآورد. حال جایز نیست او را در این حالت تنها ببینیم و او را تنها بگذاریم…
- کشتی ورزش بسیار سنگینی است، بنابراین افراد مسن قبل از سی سالگی با آن خداحافظی می کنند. برای قهرمان المپیک از 10 سالگی زندگی عادی ندارید و باید مرد باشید تا همه چیز را تحمل کنید. این سختی برای 20 سال در اوج شما! یزدانی بعد از المپیک 2020 توکیو می خواست خداحافظی کند اما در 16 ثانیه مانده به پایان مسابقه اشتباه کرد و به تیلور باخت. اسطوره و قهرمان لیاقت ترک تشک را با باخت ندارند. پس ماند و دو ماه بعد در نروژ انتقام گرفت. این بار تیلور نمی خواست با شکست خداحافظی کند، بنابراین از پادشاه خواست تا در المپیک پاریس شرکت کند. حسن یزدانی کسی نیست که به فراخوان مسابقه پاسخ ندهد. او ماند و با کتف شکسته جنگید، دو فینال دیگر و در این دوره که تیلور نبود، برای خداحافظی آمد…
- حسن یزدانی با مدال نقره شروع کرد. وی پس از شکست در وزن 70 کیلوگرم مقابل کشتی گیر روس در سال 2015 در لاس وگاس، با 10 مدال از 10 شرکت در 10 دوره متوالی المپیک جهانی به کشورش بازگشت. اولین دو نفره تاریخ ایران شد و شایسته نیست با یک باخت و یک نقره این بار در وزن 86 کیلوگرم با یک روسی دیگر خداحافظی کنیم.
در تمام این دو سال درد شانه امان حسن یزدانی از بین رفته بود، اما بیشتر از درد جسمی، درد زبان او را آزار می داد. حالا که او در بدترین وضعیت روحی و روانی خود قرار دارد، آماده تصمیم گیری عجولانه است و این وظیفه اطرافیان اوست که اجازه این کار را به او ندهند.
وظیفه ماست که نگذاریم این جواهر قبل از سی سالگی از عرصه ورزش ایران خارج شود. حسن یزدانی می تواند تا المپیک آینده در خدمت ورزش ایران باشد. کمترین حق او این است که مدال طلا را به سطح جام جهانی بسپارد.
اخبار ورزشی
sadonline به نقل از سارین