حضرت عباس(ع) چیزی از امامت کم نداشت اما چرا امام نشد؟

سوالی که اغلب به ذهن شیعیان خطور می کند این است که آیا حضرت عباس علیه السلام منصب امامت دارد؟ به طور کلی چرا این بزرگوار با اینکه دارای صفات امامی است، مقام امامت را ندارد؟ حقیقت این است که حضرت عباس امام نیست. در این میان و در بین مردم رایج است، حضرت عباس را امام می دانند. امام نیست و مقام امامت ندارد.

اما حقیقت دیگری در عالم معرفت نهفته است و آن اینکه حضرت عباس کمتر از مقام امام نیست. یعنی وجودش کافی بوده و به قوای اخلاقی و ایمانی که متعلق به امام معصوم است، رسیده است. از نظر لفظی این موضوع اشکالی ندارد. پس مقام حضرت عباس بعد از امام حسین مقام والایی است که همه امامان معصوم ما به آن اذعان دارند. باب الحواج متمایز است. درک این جایگاه علمی برای همه مناسب نیست.

سوال: چرا حضرت عباس به امامت رسید؟

پاسخ:
اول: مقام امامت مقامی است که خداوند متعال آن را به کامل ترین افراد از هر جهت از جمله حضرت عباس علیه السلام واگذار کرده است، هر چند از نظر مقام در مرتبه بسیار بالایی قرار داشت. از فضایل علمی و عملی و اخلاقی، اما در نهایت برای رسیدن به مقام امامت کافی نبود و هرگز نمی توان گفت (چنانکه خود ایشان هم نگفته اند) که حضرت عباس در همه امور شانه امام بود. کمالات، بلکه به دلیل اطاعت از اوامر الهی، به ویژه حمایت از امام زمان خود (امام حسین علیه السلام) بود.

ثانیاً: شما تأیید کردید که وجود امام حسین (علیه السلام) به معنای امام بودن عباس نیست و بعد از حسین (علیه السلام) وجود نداشته است که این امر را ممکن کند. تا اینکه امام می شود.

اما بر اساس عقاید شیعه تنها 12 امام (جانشین پیامبر) وجود دارند که از سوی خداوند و پیامبر زمان خود منصوب شده و در احادیث بسیاری نیز به مردم هشدار داده اند.