حضرت علی اکبر(ع) چگونه به شهادت رسید؟

شعلی اکبر (علیه السلام) فرزند ارشد امام حسین (علیه السلام) است که در چهره و شخصیت و گفتار به رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شباهت داشت، به طوری که هرکسی می خواست با او ملاقات کند، در حالی که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را نگاه می کرد، در روایتی گفت:

دستگاه! شهادت می‌دهم که با آنان جوانی می‌جنگد که از نظر چهره و سیرت و گفتار به پیامبرت شباهت بیشتری داشت، هر گاه مشتاق دیدار پیامبرت بودیم، به او نگاه می‌کردیم.

علی بزرگ (علیه السلام) در واقعه عاشورا یکی از ارکان لشکر امام به شمار می رفت. تصدیق حق ولایت و دفاع از حق جان با شنیدن خبر شهادتش در راه کربلا از پدر بزرگوارش، اذان به امامت حسین علیه السلام بود. . (صلی الله علیه و آله و سلم) در هنگام رویارویی احرار و کاروان امام (علیه السلام) و مسئولیت رساندن آب به خیمه ها در شب عاشورا و نیز داوطلب شدن برای شهادت قبل از بقیه را بر عهده داشت. از بنی هاشم و در روایت معروف از خصوصیات ابن سید الشهداء علیه السلام است.

در «حج الی القدس» خطاب به او آمده است:
السلام علیک یا اولین قاتل از سلسله ابراهیم خلیل علیه السلام و پدرش که فرمود: خداوند مردم را می کشد یا به عنوان فرزندان ما با رحمان و رحیم پاداش می دهد. تجاوز به مسجد النبی! در جهان پس از عفو

درود بر تو ای اولین کشته شده از تبار بهترین بازماندگان نسل ابراهیم خلیل! درود خدا بر تو و پدرت که درباره تو فرمود: «خدایا گروهی را که تو را کشتند، بکش». پسرم ! چه جرأتی دارند با خدا اینقدر مهربان رفتار کنند. چه جسارتی هتک حرمت پیامبر! بعد از تو دنیا خاک است!»
شیخ صدوق (رضی الله عنه) از امام زین العابدین (علیه السلام) نقل می کند و می فرماید: وقتی علی اکبر (علیه السلام) به جنگ با دشمن رفت، چشمان حسین (ع). (علیه السلام) گریه کرد و فرمود:

خدایا تو را بر آنان گواه قرار ده، پسر رسول خدا بر آنان ظاهر شد و مردم از نظر چهره و رفتار مانند او بودند.
«خدایا بر آنان شهادت می‌دهم که پسر پیامبرت نزد آنان و شبیه‌ترین مردم از نظر چهره و شخصیت به او خواهد آمد.»

در این باره سید بن طاووس رضی الله عنه در «الملهوف» می گوید: علی اکبر علیه السلام و او از زیباترین و بانشاط ترین مردم بود، برای اجازه از پدر بیرون رفت. جنگیدن. پس امام (علیه السلام) به او اجازه داد. سپس ناامیدانه به او نگاه کرد و سرش را پایین انداخت و گریه کرد.
سپس فرمود: «خدایا شاهد باش، جوانی که از نظر چهره و شخصیت و گفتار شبیه پیامبر تو باشد، اگر بخواهیم پیامبرت را ببینیم، او را فریاد زدیم گفت: ای ابن سعد، خداوند رحمت تو را قطع کند، همانطور که من رحمت خود را قطع کردم.

علی اعظم علیه السلام به میدان رفت و جنگی آشکار به راه انداخت. ده تن از آنان را کشت، سپس نزد پدر بازگشت و گفت: ای پدر! تشنه حسین علیه السلام فرمود: صبور باش پسرم! مادربزرگت یک کاسه پر از تو خواهد نوشید.

تاریخ طبری از ابومخنف می گوید: زهیر بن عبدالرحمن به من گفت:
روزی ابن مقید بن نعمان عبدی لیثی او را دید و گفت: گناهان عرب بر دوش من است، اگر از کنار من بگذرد و این کار را بکند و من برای پدرش غصه نخورم!

علی اکبر علیه السلام با شمشیر به دشمن حمله کرد، پس آن را بر مره بن منقید گذراند. نیزه ای به سوی علی اعظم علیه السلام انداخت و فرمود: [بر زمین] او افتاد.

سپس علی الاکبر علیه السلام ندا داد: پدر! خوش آمدی ! این پدربزرگ من است که به شما سلام می کند و می گوید: زود بیا پیش ما.
دشمن دور او را گرفت و با شمشیرهای خود او را قطعه قطعه کرد.

سلیمان بن ابی راشد از حمید بن مسلم عضدی به من گفت: از حسین علیه السلام در روز عاشورا شنیدم که می گفت: «خدایا پسرم هر که تو را بکشد بکش. ” چقدر در برابر آنها بی ادب بودند [خداى] مهربان ترین و اهانت کننده به پیامبر! دنیا بعد از تو نابود میشه!

انگار به زنی نگاه می کنم که مثل طلوع خورشید به سرعت بیرون می دود و فریاد می زند: ای برادر و برادرزاده ام! از او پرسیدم. گفته شد: این زینب دختر فاطمه دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله است.

آن زن نزد او آمد [پیکر] علی اکبر (علیه السلام) سنگی پرتاب کرد. حسین (علیه السلام) نزد او آمد و دستش را گرفت و به خیمه بازگرداند. سپس حسین علیه السلام رو به پسر و جوان خود کرد [خاندان] و او نیز با او آمد. حسین علیه السلام فرمود: برادرت را بگیر!
پس او را از جایی که بر زمین افتاده بود، بردند و در خیمه ای که در مقابلش می جنگیدند، گذاشتند.