خبر مهم و نگران‌کننده درباره بیماری تب دنگی

به گزارش سیدآنلاین، یکی از اعضای هیأت علمی آزمایشگاه مرجع ملی انستیتو پاستور ایران با بیان اینکه تب دنگی در بیش از 100 کشور جهان بومی است، گفت: در اکثر موارد ابتلا، 75 تا 80 درصد است. این بیماری بدون علائم بالینی گسترش می یابد. بنابراین، به دلیل تعداد زیاد موارد بدون علامت، کنترل شیوع ویروس دنگی دشوار است.

مصطفی صالحی وزیری، عضو هیئت علمی گروه آربوویروس ها و تب خونریزی دهنده ویروسی آزمایشگاه مرجع ملی انستیتو پاستور ایران، گفت: دوره کمون تب دنگی به طور متوسط ​​بین 4 تا 7 روز است، اما این دوره می تواند بین 4 تا 7 روز باشد. 2 و 14 روزه و در اکثر موارد … در 75 تا 80 درصد موارد بیماری بدون علائم بالینی است.

وی در ادامه توضیح داد: با این حال، هر دو مورد علامت دار و بدون علامت به طور متوسط ​​در هفته اول آلودگی، ویروس عفونی در خون خود دارند (فاز ویروسی) و می توانند پشه های غیر آلوده را مانند مخزن ویروس در زمان گزش آلوده کنند.

شناسایی 4 سروتیپ ویروس دنگی در جهان

یکی از اعضای ستاد علمی آزمایشگاه مرجع ملی انستیتو پاستور ایران با اشاره به شناسایی 4 سروتیپ ویروس دنگی گفت: ویروس عامل تب دنگی دارای ژنوم RNA و از خانواده Flaviviridae و جنس Flavivirus است. Flavivirus) طبقه بندی کننده.

صالحی وزیری همچنین خاطرنشان کرد: این ویروس دارای 4 سروتیپ است و هر سروتیپ شامل چندین ژنوتیپ و سویه است و هر چهار سروتیپ می تواند انسان را مبتلا کرده و باعث بیماری شود.

ایمنی طولانی مدت و حتی مادام العمر در صورت عفونت با همان سروتیپ

وی با بیان اینکه یک بار مواجهه با همان سروتیپ باعث ایجاد مصونیت (هموایمنی) طولانی مدت و حتی مادام العمر می شود، تصریح کرد: اما فرد نه تنها نسبت به سایر سروتیپ ها مصون می ماند، بلکه ممکن است با سروتیپ متفاوت دچار عفونت ثانویه شود. شدت بیماری افزایش می یابد و فرد مبتلا به انواع شدید تب دنگی از جمله سندرم شوک دنگی و تب خونریزی دهنده دنگی می شود.

یکی از اعضای هیأت علمی آزمایشگاه مرجع ملی انستیتو پاستور ایران درباره علت این عارضه گفت: علت این امر ناتوانی آنتی بادی های تولید شده توسط عفونت اولیه در خنثی سازی موثر سروتیپ های مختلف در عفونت ثانویه است.

صالح وزیری ادامه داد: این آنتی بادی های غیرخنثی کننده که آنتی بادی های هترولوگ نیز نامیده می شوند، از طریق پدیده تقویت وابسته به آنتی بادی (ADE) ورود ویروس را به سلول های هدف افزایش داده و در نتیجه تکثیر ویروس را افزایش می دهند.

راه غالب انتقال ویروس دنگی به انسان از طریق نیش پشه آئدس آلوده است.

وی راه اصلی انتقال ویروس دنگی به انسان را از طریق نیش پشه آلوده عنوان کرد و افزود: حتی افرادی که در مرحله ویروسی (معمولاً دو روز قبل از بروز علائم تا یک هفته) آلوده می شوند نیز می توانند این ویروس را منتقل کنند. به پشه های غیر آلوده

یکی از اعضای هیئت علمی آزمایشگاه مرجع ملی انستیتو پاستور ایران گفت: در موارد نادر انتقال ویروس دنگی از طریق تزریق خون و فرآورده های خونی، پیوند اعضا، انتقال از مادر به جنین و عفونت با سوزن گزارش شده است. .

صالح وزیری با بیان اینکه موارد علامتی ابتلا به ویروس دنگی به دو صورت تب دنگی (خفیف) و تب دنگی شدید (تب خونریزی دهنده دنگی و سندرم شوک دنگی) مشاهده می شود، درباره علائم و نشانه های این بیماری بیشتر توضیح داد. به شرح زیر است: دمای بالا (40 درجه سانتیگراد) سردرد شدید، درد پشت چشم، درد عضلات و مفاصل، تهوع، استفراغ، بثورات پوستی و درد در پشت ساق پا از شایع ترین علائم تب دنگی هستند.

وی تصریح کرد: علائم تب شدید دنگی اغلب پس از کاهش تب ظاهر می شود و شامل مواردی مانند درد شدید شکم، استفراغ مداوم، تنفس سریع و سریع، خونریزی لثه یا بینی، خستگی، بی خوابی، وجود خون در استفراغ یا مدفوع و… تشنگی بیش از حد پوست رنگ پریده و سرد است و فرد احساس ضعف می کند.

یکی از اعضای هیئت علمی آزمایشگاه مرجع ملی انستیتو پاستور ایران خاطرنشان کرد: تاکنون با وجود تحقیقات متعدد در زمینه درمان تب دنگی، درمان ضد ویروسی خاصی برای آن وجود ندارد و درمان‌ها همگی حمایتی هستند. .

ویروس دنگی حدود 1000 سال پیش از نخستی‌ها به پشه‌ها و سپس به انسان منتقل شد.

صالح وزیری درباره احتمال تبدیل شدن بیماری مانند کرونا به اپیدمی با بیان اینکه علیرغم اینکه ویروس دنگی بین 500 تا 1000 سال پیش از پستانداران به پشه ها و سپس به انسان منتقل شده است، ادامه داد: اولین شیوع ثبت شده این بیماری به سال 1779 در کوبا برمی گردد.

وی گفت: بر اساس برآوردها سالانه 400 میلیون نفر و حدود 100 میلیون نفر به تب دنگی مبتلا می شوند. نه تنها گرم شدن کره زمین، تغییرات آب و هوایی و جهانی شدن (افزایش سفر و تجارت بین المللی) موارد ابتلا به این بیماری را در برخی از کشورهای بومی افزایش داده است، بلکه این بیماری به مناطق جدیدی مانند ایران نیز سرایت کرده است.

اگر بیماری در یک کشور بومی شود، اپیدمی های انفجاری رخ می دهد

یکی از اعضای هیأت علمی آزمایشگاه مرجع ملی انستیتو پاستور ایران اظهار داشت: پیش‌بینی دقیق در این زمینه به دلیل متغیرهای زیاد دشوار است، اما احتمال انتشار پشه‌های ناقل و انتشار متعاقب آن وجود دارد. انتشار این ویروس به کشورهای جدید به دلیل گرم شدن کره زمین و تغییرات آب و هوایی رخ خواهد داد. اگر ویروس دنگی به صورت محلی گسترش یابد و در کشوری بومی شود، هر چند سال یکبار اپیدمی های انفجاری این بیماری رخ می دهد.

صالح وزیری با بیان اینکه بر اساس تجربیات موفق کشورهایی مانند سنگاپور، استفاده از روش های کنترل تک بهداشتی می تواند تا حد زیادی از بروز اپیدمی های گسترده جلوگیری کند، ابراز امیدواری کرد که تجارب کشورهای موفق در مبارزه با پشه ایدز و بیماری های مرتبط با آن وجود داشته باشد. سود خواهد رساند. قابل استفاده از جمله تب دنگی است و باید به طور جدی در دستور کار وزارت بهداشت قرار گیرد.

ایسنا