علائم اولیه که خبر از آلزایمر می‌دهد

به گزارش سارین، کارشناسان می دانند که توانایی های شناختی اولیه مانند حافظه، گفتار و درک مطلب در افراد مبتلا به آلزایمر کاهش می یابد. این همان چیزی است که در طول توسعه بیماری اتفاق می افتد، اما نمی توان عوامل موثر در این مورد را پیش بینی کرد.

با این حال، یک تیم بین المللی از کارشناسان دریافته اند که “سن”، “جنس”، “آریتمی” و “سطح فعالیت روزانه” قابل اعتمادترین شاخص های کاهش شناختی در بیماران آلزایمر هستند.

در این مطالعه، کارشناسان گروهی متشکل از 500 بیمار مبتلا به آلزایمر را به مدت دو سال تحت نظر قرار دادند و داده‌هایی را در مورد چندین عامل جمعیت شناختی، سلامتی و عملکردی از جمله تجربه درد، افسردگی و علائم عصبی-روانی ثبت کردند.

زوال توانایی های شناختی برای همه شرکت کنندگان معنی دار بود. محققین سن، زن بودن، مشکلات در انجام فعالیت های روزانه و سابقه فیبریلاسیون دهلیزی (مشکلات ضربان نامنظم قلب) را از عوامل اصلی موثر بر کاهش توانایی شناختی در این بیماران عنوان کردند.

این متخصصان در مقاله خود نوشتند: با در نظر گرفتن طیف وسیعی از متغیرهای جمعیت شناختی، فیزیکی و عملکردی، زوال شناختی در بیماران حتی در مراحل اولیه بیماری آلزایمر بهتر پیش بینی می شد.

کارشناسان می گویند با استفاده از عواملی مانند جمعیت شناسی، سابقه پزشکی افراد و استانداردهای فعالیت روزانه آنها، می توان میزان زوال شناختی ناشی از بیماری آلزایمر را تا حد زیادی پیش بینی کرد.

تحقیقات جدید توانایی پزشکیان را برای پیش بینی چگونگی پیشرفت بیماری آلزایمر بهبود بخشیده است. به عنوان مثال، یک فناوری اخیراً توسعه یافته از اسکن مغز و نشانگرهای زیستی مختلف برای پیش‌بینی مراحل زوال شناختی در پنج سال آینده استفاده می‌کند.

کارشناسان در بخش پایانی مقاله خود بیان کردند: این نتایج اهمیت اتخاذ یک رویکرد درمانی جامع را در تشخیص و درمان مراحل اولیه بیماری آلزایمر با در نظر گرفتن متغیرهای سلامتی بیمار و مراقب را نشان می‌دهد.

بیماری آلزایمر شایع ترین نوع زوال عقل است که ده ها میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. از آنجایی که با افزایش سن جمعیت، تعداد افراد آلوده افزایش می‌یابد، محققان می‌گویند چنین تحقیقاتی می‌تواند به درمان‌ها و مراقبت‌های بهتر کمک کند، زیرا این تنها بیماران نیستند که تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

به گفته کارشناسان، با کاهش توانایی های شناختی بیماران، بار بر دوش مراقبان افزایش می یابد و افرادی که در زندگی روزمره از آنها مراقبت می کنند باید در ارزیابی گزینه های درمانی و پیشرفت بیماری در نظر گرفته شوند.

برای افرادی که به هر دلیلی اعم از ژنتیک یا سبک زندگی ناسالم از این اختلال عصبی پیشرونده رنج می برند، یک نکته حیاتی و مهم در روند مدیریت بیماری وجود دارد و این نقش بسیار مهم افرادی است که از این بیماران مراقبت می کنند. . لازم به ذکر است که خانواده ها و بستگان بیماران مبتلا به زوال عقل و آلزایمر نیز تحت تاثیر قدم به قدم ابتلا به این بیماری قرار می گیرند. افرادی که با این بیماران در ارتباط هستند، علاوه بر اینکه رنج می برند که عزیزانشان هر روز بخشی از توانایی های خود را از دست می دهند و نیاز به مراقبت دارند، باید به این بیماران در حفظ عملکرد و توانایی های خود تا حد امکان کمک کنند.

ایرینا